Utansan da unutmam, utanmasan da! - Misilleme Kurşunkalem

"Kirli elinden sızanlar okyanus oldu 

Bu rüzgara dayanmaz gemin 

At çapayı derine, sal tayfanı 

Al başını avcuna, düşün. 

Utan, utan utanmayan insan olur mu lan? 

Altın bi madalyon gibi taşınmalı vicdan. 

Tek kıvılcımdan nasıl yanarsa koca orman, 

Unutmazlar, unutmayız, unutmam."

***

Ali İsmail'e atılan son tekmeye uyandım bugün.

-Ki ben o tekmeyi Soma'dan da anımsarım, Soma'dan da yanar -hala- canım-

Yediği tekmeyle 19'unda aramızdan ayrılan, 19'unda gönüllerimizin en yüksek mertebesine asılan Ali İsmail'in her daim nükseden yas'ındayım.

O tekmeyi atanı düşünüyorum, o polisi, sonra dönem Başbakan'ın hayali olan muhpirleşmeye meyilli yurttaşı -ki o yurttaş ki birey olmanın ne olduğunu bilemeden birey olamamanın yüzeyselliğinde boğulmuş-, fırıncıyı düşünüyorum.

Sonra yine sormadan duramıyorum kendime:

Tanrı, dünyada olan bitene ve kötülere karşı biraz fazla mı sabırlı?

-Bilmem, belki o da deisttir-

-Belki de O'nun da bir eşiği vardır ve o eşiğe henüz gelinmemiştir-

-Belki de umrunda değildir-

Ya da yine belki şarkıda dediği gibidir:

"Her şeye isyan ettiğimiz gece

Uyandırdı beni kabus görünce

Sesi titrek yüzünde yastık izi

Korkma dedim Tanrı çoktan unuttu bizi

Ve kötülerimizi"

***

Şimdi o polis, ayın belli gününde bankamatiğe gidip, parasını çekiyor.
(Paranın senin benim vergilerimden olması hususuna değinmiyorum bile)

Bilmiyorum, 

o polis,

o parasını aldığı anda,

memurdan tetikçiye dönüştüğünü ne kadar fark ediyor,

ne kadar anlıyor?

Ya o fırıncı?

ODTÜ'nün Devrim stadındaki "devrim" yazısındaki boya, hiçbir türlü silinemeyen bir kimyasaldan yapılmıştı, o dönemin gençliği tarafından

-Evet, bizim bir zamanlar yakıcı değil yapıcı kaygılar taşıyan devrimcilerimiz vardı, lütfen onları emperyalizmi ağzına alamayan günümüz tipleriyle karıştırmayalım, karıştıranları uyaralım-,

İddia ediyorum, o fırıncının elindeki kan, Devrim'deki boyadan daha kalıcı, daha da çıkmazı, hatta alna sıçrayıp kişi yargılayıcı.

O ellerle hamur yaparken fırıncı, 

görmüyor mu hamura kardığının olduğunu hamurdan fazlasını?

Başkasının ekmeğine denk gelmiyor olsa da,

aldığı her lokmadan sonra siliyor mu ağzındaki kanı?

Ve de alnını?

***

Bazı insanlar 19 yaşında ölümsüz olmayı seçer. 

Aslında bizim ülkemizde insanlar, 

-daha doğrusu çocuklar-

Genelde 19 yaşında ölümsüz olmayı seçemez, seçmek zorunda bırakalır.

Seçmek zorunda bırakılan ve daha doğrusu seçim yapma hakkı olmayan bir çok şey gibi.

Sonra bir tercih yaptığına itinayla ikna edilir insanlar.
(Belki de bir çocuğunun doğrulardan çok inanmaya ihtiyacı vardır)

Bazı insanların makamı, mevkisi ne olursa olsun,

isterse paralarını saklamak için saraylar yapmak zorunlu olsun

Bu özellikleri ile anılmazlar asla.

Tarih sorar "kim bu" diye,

yine tarih yanıtlar, 

"O, 'O emri ben verdim' diyen kişi".

***

"Ömrümüzün en güzel yıllarına patlayanın 

Ne elinde ayna var ne işinde bir yürek 

Gençliği hayli beğenmiş yorgun ve yalnız nesil 

Birbirini buldukça düşmedi, düşmeyecek"

***

Ali İsmail kardeşimin acısı ve sızısı daim olacak,

attıkça kalp,

var oldukça yürek,

ve olabildikçe, kalabildikçe insan.

Bir karşılığının olması, bir bedelin ödenmesi, ödetilmesi konusuna gelince,

yanıt yine bir şarkının başlığı misali:

"Utanmazsan, unutmam!"
(utansan da)

Misilleme Kurşunkalem

10 Temmuz 2015